ជីវិតរួមគ្នា
តើក្រុមជំនុំគួរសម្លឹងមើលការបង្កើតសិស្សដូចជា «កម្មវិធី» ឬ «របៀបរស់នៅ»?
ក្រុមជំនុំមិនគួរសម្លឹងមើលការបង្កើតសិស្សថាជាព្រឹត្តិការណ៍ពិសេស ឬជាការរៀបចំកម្មវិធីដ៏ឡូយឆាយនោះទេ។ ការបង្កើតសិស្សមិនមែនជាអ្វីដែលត្រូវធ្វើឡើងម្តងម្កាល ឬត្រូវធ្វើឡើងខុសពីធម្មតានោះទេ ឬជាអ្វីដែលត្រូវលាក់ពីជីវិតគ្រីស្ទបរិស័ទ ដែលនៅសេសសល់លើផែនដីរបស់យើង។ ដើម្បីក្លាយជាគ្រីស្ទបរិស័ទម្នាក់ គឺយើងត្រូវតែក្លាយជាសិស្សរបស់ព្រះគ្រីស្ទ។ ហើយការដែលក្លាយជាសិស្សរបស់ព្រះគ្រីស្ទ នោះមានន័យថា៖
- ១) រកមើលជំនួយពីអ្នកដទៃ ដើម្បីជួយយើងឲ្យរស់នៅដូចជាព្រះគ្រីស្ទ (ដើម្បីក្លាយជាសិស្ស)
- ២) រកមើលអ្នកដទៃ ដើម្បីជួយពួកគាត់ឲ្យរស់នៅដូចជាព្រះគ្រីស្ទ (ដើម្បីបង្កើតសិស្ស)
ដូច្នេះ ក្រុមជំនុំគួរតែសម្លឹងមើលការបង្កើតសិស្សថា ជារបៀបនៃការនៅ។ វាគួរតែជាផ្នែកធម្មតានៃការក្លាយជាគ្រីស្ទបរិស័ទ និងជាសមាជិកក្រុមជំនុំម្នាក់។ វាជាអ្វីដែលអ្នកដើរតាមព្រះគ្រីស្ទ ត្រូវតែធ្វើ។
នេះមានន័យថា ក្រុមជំនុំអាច ឬមិនអាចប្រើកម្មវិធីនានា ដើម្បីលើកកម្ពស់នៃការបង្កើតសិស្ស។ ប៉ុន្តែ ពួកគាត់ពិតជាចង់លើកកម្ពស់វប្បធម៌នៃការបង្កើតសិស្ស។ វាគួរតែជារឿងធម្មតា សម្រាប់គ្រីស្ទបរិស័ទក្មេងខ្ចី ដែលពួកគាត់ពិភាក្សាអំពីបញ្ហាខាងឯវិញ្ញាណរបស់ពួកគាត់ នៅពេលបរិភោគអាហារជាមួយគ្រីស្ទបរិស័ទ ដែលមានជំនឿយូរឆ្នាំជាងខ្លួន។ វាគួរតែជារឿងធម្មតា សម្រាប់គ្រីស្ទបរិស័ទក្មេងខ្ចី ក្នុងការចំណាយពេលនៅផ្ទះរបស់គ្រីស្ទបរិស័ទដែលមានជំនឿយូរឆ្នាំ ដើម្បីមើលការអនុវត្តសេចក្តីជំនឿនៅគ្រប់ផ្នែកនៃជីវិតរបស់ពួកគាត់ គឺត្រូវមើលរហូតដល់ពួកគាត់រៀបចំដាក់កូនៗឲ្យគេង។ ដោយព្រះគុណរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ក្រុមជំនុំដែលបណ្ដុះបណ្ដាលវប្បធម៌នៃការបង្កើតសិស្ស គឺនឹងមានសមាជិកដែលពួកគាត់មានភាពកាន់តែដូចព្រះអម្ចាស់យេស៊ូវ (១កូរិនថូស ១១:១)។
និពន្ធដោយ៖ 9Marks
បកប្រែដោយ៖ លោក ស៊ូ ទិត្យ
ជំនួយការបកប្រែ៖ លោក ឈាង បូរ៉ា
កែសម្រួលដោយ៖ លោក ទេព រ៉ូ, លោក ឯក សត្យា, លោក ហុង សម្ភស, លោក ឡង់ គីមឡុង និងលោកស្រី ឡូញ ស្រីរដ្ឋ
ដកស្រង់ខ្លះៗ និងកែសម្រួលចេញពី 9marks.org ដោយមានការអនុញ្ញាត។